Περιγραφή

Παλαιό ημερολόγιο και Παλαιοημερολογιτισμός, παλαιομημερολογίτες εκκλησία Γ.Ο.Χ – Αρχιμανδρίτης Πάτερ Βασίλειος

Τό σχίσμα τοῦ ζηλωτικοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ

Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα προβλήματα πού ταλαιπωρεῖ ἐδῶ καί
ὀγδόντα περίπου χρόνια ὄχι μόνο τήν Ἑλληνική, ἀλλά ἀκόμη καί τήν
παγκόσμια, Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία εἶναι τό ζηλωτικό, παλαιοημερολογη-
τικό σχίσμα. Ὁ ἀριθμός τῶν αὐτοαποκαλουμένων Γνησίων Ὀρθοδόξων
Χριστιανῶν (Γ.Ο.Χ.) δέν εἶναι βέβαια μεγάλος (στήν Ἑλληνική ἐπικράτεια
δέν ὑπερβαίνει τούς 70.000), παρά ταῦτα ἡ ὕπαρξίς τους δέν παύει
νά προκαλῇ σκανδαλισμό, δυσπιστία καί διαμάχες στό πλήρωμα τῆς
Ἐκκλησίας.

Παρακολουθοῦμε μέ θλίψι τήν πορεία τῶν Γ.Ο.Χ., οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο
δέν φαίνεται νά ἐπιθυμοῦν τήν ἕνωσί τους μέ τίς Ἐκκλησίες Κωνσταντι-
νουπόλεως, Ἀθηνῶν καί Κύπρου, ἀπό τίς ὁποῖες ἀποστάτησαν τό 1924
λόγῳ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, ἀλλά ἀντιθέτως ὁδηγοῦνται καί σέ
μία τραγική, ἐσωτερική πολυδιάσπασι. Βλέποντας κανείς τήν “ἐμφύλια”
διαμάχη τῶν δώδεκα περίπου ἀλληλοκαθαιρεμένων, ζηλωτικῶν
Ἐκκλησιῶν καί τήν διαρκῶς αὐξανομένη μεταξύ τους ἀπομάκρυνσι,
ἀντιλαμβάνεται ταυτόχρονα καί τήν δυσκολία γιά ὁποιαδήποτε συνεν-
νόησι μέ τίς Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, τίς ὁποῖες μάλιστα τόν
τελευταῖο καιρό χαρακτηρίζουν ὡς αἱρετικές.

Παρά ταῦτα χαιρόμαστε ἰδιαίτερα γιά τίς ἀρκετές μεμονωμένες
προσχωρήσεις ἐπισκόπων, κληρικῶν, ἱερῶν μονῶν, ἀλλά καί πιστῶν
Γ.Ο.Χ. στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Πιστεύουμε ὅτι σ’ αὐτό συντελεῖ καί
ἡ ὕπαρξις σέ ὁρισμένες μητροπόλεις ἐνοριῶν, οἱ ὁποῖες ἀνήκουν
μέν στήν Ἐκκλησία, ἀκολουθοῦν ὅμως μέ τήν ἄδεια τοῦ τοπικοῦ
ἐπισκόπου τό παλαιό ἡμερολόγιο. Στίς ἐνορίες αὐτές βρίσκουν κα-
ταφύγιο ἀρκετοί ἀπογοητευμένοι Γ.Ο.Χ., οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦσαν νά
ἀποδεσμευθοῦν μέν ἀπό τίς ζηλωτικές τάξεις, νά ἔχουν ὅμως καί τήν δυνατότητα νά ἀκολουθοῦν καί τό ἰουλιανό ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο ὄχι
ἄδικα ἀγαποῦν.

Ὡς πάρα πολύ σημαντική θά πρέπει ἐπίσης νά θεωρηθῇ ἡ ἕνωσις
τοῦ πατριαρχείου τῆς Μόσχας μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς
(17-5-2007) Ὅπως γνωρίζουμε, ἡ Ρωσική διασπορά εἶχε διακόψει τά
τελευταῖα τριανταπέντε ἔτη σχεδόν ὁλοκληρωτικά τήν ἐκκλησιαστική
κοινωνία μέ τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί εἶχε συνάψει κοινωνία μέ
μικρή μερίδα τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀπό τήν Ρωσική διασπορά ἀντλοῦν ἐπίσης τήν
χειροτονία τους σχεδόν ὅλες οἱ παλαιοημερολογητικές παρατάξεις. Ἡ
ἕνωσις τοῦ πατριαρχείου τῆς Μόσχας καί τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς σημα-
τοδότησε τήν διάλυσι τοῦ μισοῦ ἀνά τόν κόσμο Παλαιοημερολογητισμοῦ
δεδομένου ὅτι ἡ Ρωσική Διασπορά ἔχει στήν δικαιοδοσία της περισ-
σότερες ἀπό τριακόσιες ἐνορίες σέ ὅλη τήν ὑφήλιο. Εἶναι ἀπόλυτα
φυσικό οἱ Γ.Ο.Χ. νά θρηνοῦν καί νά νιώθουν ἀπογοητευμένοι, καθώς
ἡ δύναμίς τους διαρκῶς συρρικνώνεται.
Ἔχουμε χωρίσει σέ τρία μέρη τήν ἐργασία μας. Στό πρῶτο μέρος θά
προσπαθήσουμε νά ἀναιρέσουμε τά σχετικά μέ τό ζήτημα τῆς ἀλλαγῆς
τοῦ ἡμερολογίου ἐπιχειρήματα τῶν Γ.Ο.Χ. Θά δείξουμε λοιπόν ὅτι ἡ
ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἦταν μέν μία ἀντικανονική ἐνέργεια, ὄχι ὅμως
καί αἵρεσι, καί συνεπῶς δέν ἀποτελοῦσε ἐπαρκῆ λόγο διακοπῆς τῆς
ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Τό σχίσμα
δηλαδή τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἐντελῶς ἀντικανονικό.
Στό δεύτερο μέρος θά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν πολυδιάσπασι τῶν Γ.Ο.Χ.
καί τούς μηδαμινούς λόγους, πού ἀποτελοῦν τήν ἀφορμή τῶν σχισμά-
των τους.

Τέλος στό τρίτο μέρος θά ἀναιρέσουμε τά σχετικά μέ τό ζήτημα
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐπιχειρήματα τῶν Γ.Ο.Χ. Συγκεκριμένα θά δείξου-
με ὄτι οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δέν ἔχουν ἀποδεχθῆ τήν αἵρεσι τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ καί συνεπῶς ἡ προτροπή τῶν Γ.Ο.Χ. στούς πιστούς νά
διακόψουν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους εἶναι ἐσφαλμένη. Θά
δείξουμε τέλος τήν συμπεριφορά τῶν ἁγίων Πατέρων σέ ἀνάλογες μέ τίς
σημερινές περιπτώσεις, καθώς καί τίς πολλές παραποιήσεις πού δια-
πράττουν οἱ Γ.Ο.Χ. στήν πατερική διδασκαλία καί τήν Ἐκκλησιαστική

Ἱστορία. Οἱ Πατέρες δηλαδή ἔθεταν πάντοτε ὡς ὅρο διακοπῆς τῆς
ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς ἐκκλησιαστικῶς προϊσταμένους
μας τήν διακήρυξι κάποιας αἱρέσεως ἤ τήν ἕνωσι μέ τούς αἱρετικούς
καί ὄχι τίς προσπάθειες γιά ἕνωσι μαζί τους ἤ τήν ἁπλή ὕπαρξι τῶν
Φιλενωτικῶν.
Ὁμολογοῦμε ὅτι ἡ προσπάθεια ἀναιρέσεως τῶν ζηλωτικῶν ἐπιχει-
ρημάτων δέν ἀποτελεῖ γιά μᾶς ἕνα εὐχάριστο ἔργο. Ἀναλάβαμε τήν
προσπάθεια αὐτή μέ πόνο καί ἰδίως ἀγάπη γιά τούς ἐξαιρέτους
κατά τά ἄλλα ἀδελφούς Παλαιοημερολογίτας. Τελικός στόχος μας
δέ εἶναι ἡ ἐπίτευξις τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος κάτω ἀπό ὀρθές φυσι-
κά ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις «οὐ γάρ νικῆσαι ζητοῦμεν, ἀλλά
προσλαβεῖν ἀδελφούς ὧν τῷ χωρισμῷ σπαρασσόμεθα».